هنگام رسیدگی به آمادگی روانشناختی در طی روند بهبودی ، امکانات توانبخشی باید اعتماد به نفس را تشویق و حمایت اجتماعی از ورزشکاران ارائه دهند. ایجاد اعتماد به نفس در بازگشت به ورزش شامل "اعتماد به تأمین کننده توان بخشی ، تأمین نیازهای حمایت اجتماعی و دستیابی به استانداردهای جسمی / نتایج بالینی است." حمایت اجتماعی می تواند به عنوان یک محافظ برای میزان اضطراب و استرس مرتبط با آسیب دیدگی با تأثیر مثبت بر سلامت روانشناختی و عاطفی ورزشکار. به نوبه خود ، این حمایت می تواند انگیزه و مهارت های مقابله ای ورزشکار را در طول روند توان بخشی بهبود بخشد. علاوه بر این ، تحقیقات نشان می دهد حمایت اجتماعی عاطفی ، که "همدلی ، عشق ، اعتماد و مراقبت را در اولویت قرار می دهد" می تواند از نظر روانشناختی هنگام بهبودی به نفع ورزشکاران آسیب دیده باشد. با تأکید بیشتر بر روان ، ورزشکاران انگیزه بیشتری خواهند داشت تا بهبود آسیب دیدگی خود را به عنوان یک مسابقه یا وظیفه جدید تصور کنند ، نه یک سد راه که آنها را در رسیدن به آرزوها مانع می کند.
برای مطابقت با عوامل روانی - اجتماعی در بهبودی ، خدمات باید در دسترس ورزشکاران باشد. اگرچه بسیاری از دانشگاه ها خدمات روانشناختی را به دانشجویان خود ارائه می دهند ، این كارمندان ممكن است در زمینه مدیریت عوامل خاص ورزشكار آموزش نبینند و بنابراین نتوانند نیازهای ویژه ورزشكاران آسیب دیده را برطرف كنند. بنابراین ، مربیان ورزشی مجاز ، که به طور ثابت با ورزشکاران کار می کنند ، می توانند منبع مهمی برای حمایت اجتماعی عاطفی از ورزشکاران آسیب دیده باشند. در مطالعات قبلی ، ورزشکارانی که از حمایت اجتماعی دریافت شده توسط مربیان ورزشی خود راضی بودند ، 87٪ کمتر احتمال بروز علائم افسردگی و اضطراب را داشتند. بنابراین ، چنین مربیان ورزشی که در فعالیتهای منظم ورزشکار نقش دارند می تواند در تسهیل مداخلات روانشناختی در طی روند توان بخشی موثر باشد.
درباره این سایت